ویژگی های معلم

 

۱-متواضع و فروتن باشد و از کبر و عجب پرهیز نماید و از انجام اموری که در عهده و توانایی او نیست خودداری کند .

۲-از فراگرفتن چیزی که نمی داند استنکاف ننماید و تصنٌع و صحنه سازی نسبت به چیزی که می داند بکار نبرد .

۳-روش او در تربیت، عمل به علم باشد! یعنی به چیزی که د یگران را به آن امر می کند عامل باشد و همه حالات و سکنات او ۴-حاکی از کمال و وقار باشد .

۵-برای پیشگیری از سوء رفتار شاگردان و جلوگیری از ارتکاب خلاف آنان با اشاره و کنایه عمل نماید و در صورت لزوم ، آشکارگویی و تصریح او برای شاگردان همراه با لطف و محبت و صبر و مودٌت باشد و شاگردان را جهت تخلف و سوء رفتار سرزنش و تو بیخ ننماید زیرا آشکار گو یی و بیان صریح هیبت و ابهت مربیان را از هم می گسلد و موجب جرأت و جسارت شاگردان در انجام عمل سوء اخلاقی می گردد .

 

۶-در جهت تقویت اعتماد به نفس دانش آموزان کوشا باشد زیرا اگر دانش آموز دچار عدم اعتماد به نفس گردد، دائماً خود را از امور محوله ناتوان می یابد و این خطری است که اگر پیشگیری نشود دانش آموز دچار مشکلات رفتاری می گردد .

۷-جهت پیشبرد اهداف تربیتی و آموزشی در محیط های آموزشی از محرک هایی چون تحسین ، تقدیر ، تشویق و تحریض ، ترغیب ، پاداش و نظایر آنها استفاده نماید.

۸-خوبی ها را افشا کند و بدی ها و عیب ها را بپوشاند و زشتی را آشکار نکند زیرا این خود باعث می شود که بدی ها و زشتی های فاعل عمل کم شود .

۹-تصور صحیحی از خود داشته باشد و خویش را چنان که هست بپذیرد و در غیر این صورت نمی توان شایستگی ها و لیاقت های خود را تشخیص دهد و همواره مضطرب و منتظر و در حال احتیاط باقی می ماند و بجای ابتکار و خلاقیت پیوسته در صدد کشف روش هایی است که عدم صلاحیت او را بپوشاند.

۱۰-در کلاس به جهت رشد و شخصیت اجتماعی دانش آموزان به اصول ارتباط کلام توجه کافی بنماید .

۱۱-نسبت به آنچه که می خواهد تعلیم دهد آگاه باشد و عنایت داشته باشد که نیمی از شرایط حسن اداره کلاس به این امر اختصاص دارد .

۱۲-دارای ثبات عاطفی باشد که بهترین عامل جلب اعتماد دانش آموزان نسبت به معلم می باشد

۱۳-در صورت بروز رفتار نامناسب از سوی دانش آموز رفتارهای گذشته او را بر علیه آنان بکار نگیرد و به عبارتی گذشته نا مطلوب او را همچون بر چسبی بر پیشانی فراگیر نزند.

۱۴-هنگام رسیدگی به رفتارهای نابجا و یا در هنگام تغییر رفتار دانش آموزان به زمینه اساسی و احتیاجات او توجه نماید.

۱۵-خود را کامل نداند و دائماً در صدد ایراد گرفتن از دیگران نباشد که روش فوق زمینه را جهت بروز رفتارهای نامناسب فراهم می سازد .

 ۱۶-دانش آموز را به عنوان یک انسان قبول داشته باشد و او را درک کند از ارزشیابی شخصیتی او خصوصاً جنبه های منفی شخصیت در حضور جمع اجتناب ورزد .

 

۱۷-به عنوان یک الگوی رفتاری باید در افکار و اعمالش ثبات داشته باشد و تصمیم گیری او متأثر از حالات هیجانی او نباشد.

۱۸-عنایت داشته باشد که دانش آموزان با اظهار نظر معلم و مربی در مورد خودشان خیلی اهمیت می دهند، لذا چنانچه آنان احساس کنند که ارزشیابی معلم بدون غرض بوده و با رعایت کامل انصاف صورت گرفته است، برای آن ارزش قائل می شوند . و در نواقص و نقاط ضعف خود تلاش می کنند. ولی اگر ارزشیابی منصفانه نباشد، موجب کینه و عناد و در نتیجه دوری گزیدن آنان از مربی و یا معلم می شود که پی آمد های نامطلوب دیگری را نیز در بر خواهد داشت .

۱۹-بطور مستمر از کار خود ارزیابی به عمل آورد یعنی با توجه به هدف های آموزش و رفتاری که در شروع درس در نظر دارد. بیندیشد که تا چه حد به هدف های خود نائل گردیده است و تا چه حد توانسته است در دانش آموزان نفوذ کند و مورد تأیید واقع شود .

۲۰-خوش صحبت بوده و دارای قدرت بیان باشد. زیرا قدرت بیان و نفوذ کلام معلم در ایجاد رابطه با دانش آموزان و تفهیم مطالب درسی به آنان بسیار مؤثر است.

۲۱-از لحاظ وضع ظاهری مرتب و آراسته باشد. به عبارت دیگر پوشش و آرایش او در عین سادگی متناسب با محل و فضای آموزشی باشد و همواره پاکیزگی و نظافت را رعایت نماید.

۲۲-در عین معلم بودن، مربی نیز باشد یعنی علاوه برتعلیم دانش آموزان، به تزکیه و تهذیب اخلاق آنان اهتمام ورزد و بررسی نماید که این درس آموزی ها تکالیف دادن ها تشویق ها و یا تنبیه ها چه اثری در کار شاگرد می گذارد.

۲۳-از برنامه های تکراری وغیر ضروری پرهیز نماید ودارای ابتکار وخلاقیت باشد.

۲۴-همچون یک باغبان تمام وجود واندیشه اش رادر خصوص شکوفایی دانش آموزان که گردانندگان جامعه فردا می باشند بکار گیرد.

۲۵-شاگردان خود را بهترین دوستان وحتی فرزندان خود محسوب نماید وراه رسم کاروروش تصمیم گیری در یک امررابا آنان در میان بگذارد.

۲۶-با خلوص نیت وقصد خدمت کار کند و توقٌع تقدیر،جز از خدای سبحان نداشته باشد.

۲۷-به تحولات جوامع آگاه باشد.

۲۸-عملش، قولش را تکذیب نکند.

۲۹-حتی الامکان از وضع خانوادگی، طرز فکر، رفتار و استعداد دانش آموز آگاه باشد.

۳۰-نجیب ،آزاده ، پاکدل ، شکیبا ، وظیفه شناس ، شجاع ، متین ، مقاوم ، موٌدب ، شریف، معتدل و بلندنظر باشد و برکنار از تلوٌن مزاج ، حسد ، کینه ، دون همتی ، بخل ، تنبلی ، تملق گویی ، بیهوده گویی و تندخویی باشد.

۳۱-با شیوه های پرورش و روش های آموزش آشنا باشد.

۳۲-فن تدوین و تربیت اطفال را بداند.

 

۳۳-توانایی استقرار عدالت در مدرسه و کلاس را دارا باشد.

۳۴-وظیفه شناس باشد و در ایجادنظم و امنیت محیط آموزشی خود کوشا باشد.

۳۵-به شغلش مفتخر باشد و عملش رابا نیت قربت انجام دهد و از خدمت خودلذت ببرد.

۳۶-از طبقه بندی دانش آموزان در صورتی که به لحاظ استعداد مختلف باشند، پرهیز نماید.

۳۷-به پرسش های دانش آموزان توجه داشته باشد و عادلانه پاسخ گوید به حدی که هیچ کس از سوال کردن محروم نماند.

۳۸-به توسعه فعالیت های گروهی توجه داشته باشد.

۳۹-به افراد ممتاز وسرآمد کلاس به عنوان سه گروه مسئولیت تقویت درسی دانش آموزانی که متوسط یا ضعیف هستند واگذارکند.

۴۰-عوامل مهمی که رشد علمی دانش آموزان را به تعویق می افکند بشناسد و از آن ها اجتناب کند.

۴۱-کلامی که به کار می گیردخود درس علم وعبرتی برای متعلٌمان باشد.

۴۲-محبت و عظمت در نگاه او باشد نه در آنچه بدان می نگرد! چرا که نهال دوستی و محبت در دل انسان ریشه وسایه آن بر اشیا می افتد.

۴۳-برخی از لغزش های دانش آموزان را با نظر اغماض بنگرد و از آن در گذرد.

۴۴-شمع معرفت و چراغ شهود در دل ها برافروزد تا در پرتو آن گوهر دانش بیفشاند.

۴۵-سخن به اندازه گوید و ازگفتار بیهوده بپرهیزد.

 ۴۶-گمان بد نبرد و تحقیق نکرده قضاوت نکند و پس از آنکه حقٌی مسلم شد در تصمیم گیری قاطع باشد.

 ۴۷-نه کسی را تحقیر کند و نه به حقارت تن دهد.

۴۸-دانش آموزان را بیهوده سرزنش نکند و آنان را آزار ندهد.

۴۹- آنی از نعمت های خدا غافل نماند و پیوسته از او استعانت جوید.

۵۰-دانش آموزان در کنار او احساس امنیت و آرامش کنند.

 

۵۱-احساس مسئولیت را به دانش آموزان بیاموزد.

۵۲- ایمان و تقوا را از راه تفکٌر در خلقت و شناخت انسان آموزش دهد.

۵۳-کلاس او به گونه ای باشد که شوق فراگیری علم وحکمت در دانش آموزان ایجاد شود.

۵۴-رفتار و گفتارش ، دانش آموزان را به یاد خدا و اولیا الله بیندازد.

۵۵-از قبول مسئولیت نگریزد.

۵۶-در پی جست وجوی تقصیر در متعلمان نباشد.

۵۷-الگوی ایمان ، معیار محبت وکانون مهرورزی باشد. 

 

منبع:

– کاربرد روانشناسی در آموزشگاه تالیف: دکتر مقدم

– زمینه تربیت اثر: دکتر علی قاسمی 

مرکز یادگیری سایت تبیان