نظام آموزشی جالب کره جنوبی

 

آموزش ابتدایی و همچنین دوره اول متوسطه در کره جنوبی به استناد ماده ۳۱ قانون اساسی اجباری بوده و دولت و خانواده ها موظف به رعایت حقوق فرزندان خود برای دریافت عادلانه و بدون تبعیض آموزش و پرورش رایگان می باشند . مدارس کره جنوبی همانند همه کشورهای جهان کار آموزش و پروش و تربیت دانش آموزان و محصلان این کشور را بر عهده دارند .

سیستم آموزش کره جنوبی مانند بسیاری از کشورها به صورت ۳-۳-۶ می باشد یعنی ۶ سال دوره ابتدایی ، ۳ سال دوره اول دبیرستان و ۳سال دوره دوم دبیرستان می باشد .

مدرسه ابتدایی شش سال آموزش اجباری ابتدایی را به کودکان بین شش تا یازده سال عرضه میکند.مدرسه راهنمایی سه سال آموزش راهنمایی پایین را به بچه های ۱۲ تا ۱۴ سال ارائه  میکند.دبیرستان سه سال آموزش راهنمایی عالیتر را به دانش آموزان بین ۱۵تا ۱۷ ساله ارائه میکند.فارغ التحصیلان دبیرستان میتوانند برای دریافت آموزش عالی داوطلب یک کالج دو ساله یا یک کالج یا دانشگاه شوند .

 

دبیرستانها عموما به دو گروه عمومی و حرفه ای تقسیم می شوند

 

دبیرستانهای مکاتبه ای درگروه عمومی جای میگیرند، درحالیکه دبیرستانهای کشاورزی، تجاری،ماهیگیری و تکنیکی دردبیرستانهای نوع حرفه ای میگنجند.تعداد محدودی از مدارس به اصطلاح از نوع (جامع)وجوددارند که آموزش عمومی وحرفه ای هردو را عرضه میکنند. همچنین دبیرستانهای علوم و سایردبیرستانهای اختصاصی شامل دبیرستانهای زبان خارجی ، هنر و ورزشی وجود دارند.مؤسسات آموزش عالی شامل کالج های حرفه ای دو یا سه ساله ودانشکده ها ودانشگاههای چهارساله میباشند.

دانشگاههای آموزشی وکالجهای آموزشی بورد و دوره های چهار ساله برگزار می کنند.

علاوه برسیستم پلکانی مدارس عمومی،مدارس تجاری سطح۲وجوددارند که آموزش حرفه ای بسیار تخصصی ارائه میکنند.دبیرستانهای مدنی که اصلاً قصد ارائه دوره های سواد آموزی را داشتند.اکنون  آموزش سطح ابتدایی وراهنمایی راعمدتاً برای دانش آموزان دچار مشکلات مالی فراهم می آورند.با وجود گسترش نیازهای آموزش اجباری تا کلاس ششم با این وجود این مدارس کم کم درحال ناپدید شدن میباشند.

همچنین مدارس ویژه ای وجوددارند که آموزش ابتدایی وراهنمایی رابرای ناشنوایان،نابینایان وسایرافراددچاراشکال درآموختن فراهم می آورند.

به طور کلی می توان ساختار آموزشی کشور کره را به شرح ذیل خلاصه نمود :

 

آموزش ابتدایی

مدت زمان دوره : ۶ سال

بین سطوح سنی ۶ تا ۱۲سال

 

آموزش مقدماتی متوسطه

مدت زمان دوره : ۳سال

بین سطوح سنی ۱۲ تا ۱۵سال

مدرک اعطایی : دیپلم

 

آموزش تکمیلی متوسطه

نوع مدارس ارائه کننده: دبیرستانهای  آکادمیک

مدت زمان دوره : ۳سال

بین سطوح سنی ۱۵ تا ۱۸سال

 

آموزش فنی و حرفه ای

نوع مدارس ارائه کننده: هنرستانهای حرفه ای

مدت زمان دوره : ۳سال

بین سطوح سنی ۱۵ تا ۱۸سال

 

آموزش پیش دبستانی

 

ساختارآموزشی

آموزش پیش مدرسه ای توسط کودکستانها ارائه میشود.آموزش پیش از مدرسه در سیستم آموزش رسمی گنجانده نمی شود با این وجود اهمیت آن به نسبت نظام آموزش رسمی شایان توجه است.کودکستان مرکزعمده جهت آموزش پیش دبستانی درکره است.ازآغازسال۱۹۹۷، تعداد۹۰۱۰ کودکستان با نامنویسی۵۶۷۸۱۴ کودک وجودداشته است.این میزان۷/۲۷ درصد کودکان پیش مدرسه ای درکره با محدودیت سنی بین ۳ تا ۵ سال را در برمیگیرد.بواسطه شمارکم ثبت نام کنندگان وزارت آموزش و توسعه منابع انسانی اخیراً سیاستهایی را درجهت افزایش و دسترسی به آموزش کودکستانی بنیان نهاده است.

آموزش کودکستانی با هدف فراهم آوردن محیط مناسبی برای پرورش وتکامل کودک بوسیله فعالیتهای جالب گوناگون و روشهای گوناگون آموزش ایجاد شده است.

دوره ها متشکل از۵ناحیه حیاتی میباشند:فیزیکی،اجتماعی،مالی،زبانی وپرسشگری اززندگی.

 

آموزش ابتدایی

 

ساختارآموزشی

اگرچه قوانین مربوطه درسال۱۹۴۸تصویب شدند.آموزش ابتدایی برای کودکان تا سال ۱۹۵۳بواسطه تلاشهای بازسازی پس ازجنگ کره آغاز نگردید.قانون اساسی دربند۲۱ قید کرده است که مسئولیت تمامی والدین و اولیاء است که ازیک آموزش ابتدایی برای کودکان بین ۶ تا ۱۱سال خود اطمینان حاصل کنند و نیز این آموزش مجانی میباشد.

ثبت نام درمراکز آموزش ابتدایی ازسال۱۹۵۲افزایش چشمگیری نشان داد ودرسال۱۹۷۱به اوج خودیعنی۵میلیون نفررسید.افزایش ثبت نام دانش آموزان درطول آن سالها برخی مدارس را به اعداد ثبت نامی ده هزار یا بیشتر کشانید و دربرخی مدارس بیش از۹۰ دانش آموز در یک کلاس ازدحام می کردند.بسیاری از مدارس لازم دیدند که کلاسها را دو یا حتی سه شیفت کاری اداره کنند.ازآغازسال ۱۹۹۷تعداد ۶۶۲۳ مدرسه ابتدایی شامل ۹۰۲ مدرسه منشعب ازآنها در کل کشور وجود داشت و ۳۷۸۲۹۸۶ دانش آموز در۱۰۷۸۶۰کلاس جای داده شده و ۱۳۸۶۷۰ معلم مسئول آموزش آنها بودند.عمده معلمان ابتدایی فارغ التحصیلان کالجهای آموزشی چهار ساله هستند.بند ۹۳ قانون آموزش بیان میدارد که هدف آموزش ابتدایی آموزش اصول اساسی لازم برای یک زندگی مدنی پربار می باشد.بمنظور نیل به این هدف دوره های اصلی برای آموزش ابتدایی به نه (۹) موضوع عمده به شرح ذیل تقسیم میشود:

آموزش اخلاقی،زبان کره ای، مطالعات اجتماعی،ریاضیات،علوم طبیعی،آموزش فیزیک، موسیقی، هنرهای زیبا و هنرهای عملی

 

آموزش متوسطه

 

ساختارآموزشی

مدرسه راهنمایی(مقدماتی متوسطه) سه سال بطول می انجامد.درصورت تکمیل موفقیت آمیز این دوره دانش آموزان دیپلم می گیرند.مقطع دبیرستان(تکمیلی متوسطه) نیز مدت زمان سه سال به طول می انجامد.آموزش دبیرستان اجباری نبوده و در۳نوع دبیرستان مختلف به شرح ذیل ارائه می گردد:

دبیرستانهای آکادمیک (عمومی)

دبیرستانهای  حرفه ای

دبیرستانهای تخصصی

دبیرستانهای آکادمیک در۲سال آخر دانش آموزان می توانند تخصص در علوم انسانی یا علوم را برگزینند.مطالعات برطبق سیستم واحدی سازماندهی شده است.(۲۰۴تا۲۱۶واحدجهت فارغ التحصیلی)

هنرستانهای حرفه ای نیزبه چندین گروه تقسیم می شوند.در این مراکز حدااقل ۸۲ واحد درسی(حدود۴۰درصداز کل واحدهای لازم جهت فارغ التحصیلی) از موضوعات تخصصی ارائه میگردد.

 

آموزش مقدماتی متوسطه

 

ساختارآموزشی

آموزش راهنمایی به سطوح مدرسه راهنمایی مقدماتی (متوسط) و راهنمایی عالی تقسیم شده است.زمان نکمیل مدرسه ابتدایی، کودکان سن ۱۲تا ۱۴ سال اجازه ورود به مدرسه راهنمایی برای دوره های مدارس هفتم تا نهم را دارند.تعداد دانش آموزان داهنمایی در دهه های اخیر سرعت رشد چشمگیری رانشان داده است.درصد فارغ التحصیلان ابتدایی که به راهنمایی می روند از ۴/۵۸ درصد درسال ۱۹۶۹ به ۹/۹۹ درصد درسال ۱۹۹۷ افزایش یافت.

ازآغاز۱۹۹۷ تعداد۲۷۲۰ مدرسه راهنمایی درسطح کره با کل نام نویسی ۲۱۸۰۲۹۶ وجود دارد.اززمان القای امتحان ورودی در سال ۱۹۶۹ پذیرش در مدرسه راهنمایی توسط اجرای سهمیه بندی بر اساس منطقه محل سکونت انجام شده است.این اقدام با هدف ریشه کنی تبعیض سن به اصطلاح مدارس سطح پایین وسطح بالا انجام شد.چنانکه تمامی فارغ التحصیلان ابتدایی بتوانند دسترسی یکسانبه تمامی مدارس راهنمایی واقع درمناطق مربوطه مدرسه خود داشته باشند.دوره های راهنمایی متشکل از۱۱موضوع درسی اساسی یا اجباری موضوعات انتخابی وفعالیتهای دوره های اضافی میباشند.دوره های تکنیکی وحرفه ای در موضوعات امتحانی گنجانده شده اندتا ازرابطه مولدمیان آموزش وحرفه اطمینان حاصل شود.

 

آموزش تکمیلی متوسطه

 

ساختارآموزشی

آموزش دبیرستان با هدف فراهم آوردن آموزش پیشرفته عمومی واختصاصی براساس آموزش راهنمایی ایجاد شده است.فارغ التحصیلان راهنمایی یا افرادی که سابقه آکادمی معادلی دارند میتوانند وارد دبیرستان شوند.دوره مطالعه سه سال است و دانش آموزان هزینه آموزش را پرداخت میکنند.پذیرش در دبیرستان عمدتآ بر اساس نمرات کسب شده در امتحان ورودی دبیرستان میباشد. اما تغییرات چندی در پروسه پذیرش ازسال ۱۹۷۴بوجود آمده اند. زمانی که خطمشی معادلساز برای پذیرش دبیرستان به عمل درآمد.طبق اصلاحیه قانون آموزش ۱۹۹۵۰۰۳۱راهنمای جدید گوناگونی جهت انتخاب دانش آموزان جهت پذیرش وجود دارند، شامل درنظر گرفتن اخیر به اصطلاح رکورد فعالیتهای مدرسه که در آن زندگی سه ساله دانش آموزان راهنمایی ثبت می گردد.

بعنوان مثال درسال۱۹۹۷چهارشهرساد،سئول،بوسان، اینچتون وگوانگجو،دانش آموزان را براساس تنها رکورد فعالیتهای مدرسه ای برگزیدند.

نواحی DAEGN ،  DAEJEON، GYEONGGI-DE ، GANYWONDO ، CHUNGCHEONYAM-DO و GYEONYSANYBUK-DO رکوردهای فعالیت مدرسه ای و نتایج آزمایش تستی هردو را در نظر میگیرند.نواحیCHUNYCHYCHDCONGBNK-DO  ، KYCONGSANGBNK-DO  وJuju-Do تنها نتایج امتحان تستی را زمانیکه دانش آموزان سال اول را برای پذیرش میکنند در نظر می گیرند.

ازطرفی معرفی این استانداردهای واحدبرای پذیرش درمدرسه،دبیرستانهای کوچک تخصصی موضوعاتی همانند موسیقی،هنرها و نیزعلوم وریاضی همچنان تأسیس شده وخواهند شد.پس ازسال ۱۹۹۸دبیرستانهای خصوصی که میتوانند بامنابع مالی خودحفظ گردندحق انتخاب دانشجویان و نیز تصمیم گیری در مورد پرداخت هزینه شهریه را خواهند داشت.

 

ارزیابی تحصیلی

 

سیستم نمره دهی

درمراکز آموزش متوسطه کره هیچگونه نمره واحدی وجود ندارد.سیستم نمره دادن می تواند حرفی یا عددی باشد (۱ تا ۱۰)

مقیاس حرفی :

A: عالی

D, C, B: سطح قبولی یا مردودی

مقیاس عددی :

۱۰:عالی

۱:مرز بین قبولی و مردودی

 

آموزش استثنایی

 

ساختارآموزشی

آموزش ویژه به معنای مدرن کلمه در کره توسط یک گروه مبلغ مذهبی آمریکایی بنام هال پایه گذاری شد که در سال ۱۸۹۴ مدرسه ای برای نابینایان در پیونگ یانگ تأسیس کرد.

از آن زمان پروژه های مشابهی برای افراد مشکلداردریادگیری توسط تعدادی از سازمانهای اجتماعی و خیریه بعهده گرفته شده اند.مدارس نابینایان در سال ۱۹۴۵ ملی شدند و درسا ل ۱۹۴۷ با دوره های آموزش دبیرستانی یکی شدند.یک دوره آموزش ویژه معلمین در سال ۱۹۵۰ایجاد گردید . در سال ۱۹۷۷ قانون حمایت از آموزش ویژه به اجرا در آمد .

تعداد مدارس برای افراد مشکل دار از لحاظ آموزش بطور پیوسته درطول سالیان گذشته افزایش یافته است.ازآغازسال۱۹۹۷تعداد۱۱۴انیستیتوی آموزش ویژه درکل کره با نامنویسی کلی ۲۲۷۸۹ نفر وجودداشت.آنها شامل ۱۲ مدرسه برای نابینایان،۱۹مدرسه برای ناشنوایان و کرولالها ،۱۶مدرسه برای افراد دچارنقص جسمی، ۶۳ مدرسه برای افراد عقب افتاده ذهنی و چهار مدرسه برای افراد دچار اختلالات هیجانی می شوند.

علاوه بر ارائه یک برنامه آموزش عمومی این مدارس برنامه های تربیتی طراحی شده برای آماده کردن کودکان دچار نقص جسمی جهت کار فعال ارائه می نمایند.وزارت آموزش و توسعه منابع انسانی یک رقابت آموزشی سالیانه و برنامه های جابجائی شغلی را بعهده می گیرد.

هدف رقابت سالیانه فراهم آوردن موقعیتهای نشان دادن مهارتهای کودکان دچارانواع نقائص درچهل فرصت شغلی مختلف میباشد.با تشویق این مهارتها جهت افراد دچار اشکال در یادگیری این امید وجود دارد که آنهاقادر به زندگی موفقیت آمیز و مستقل باشند.

برنامه های جابجایی شغلی در جهت افزایش کارآیی افراد دچار مشکلات آموزشی بکار میروند.همچنین گشایش انیستیتوی ملی برای آموزش ویژه درسال ۱۹۹۴ که مسئولیت آموزش ویژه شامل توسعه موادآموزشی وامکانات آموزشی ونیزآموزش معلمان برای افراددچاراشکالات یادگیری را بعهده دارد.بهبود کیفیت آموزش ویژه ممکن شده است.جهت انجام آموزش فراگیرمؤثر برای کودکان دچارمعلولیت معلمین آموزش ویژه در کودکستانها و مدارس ابتدایی و راهنمایی مستقر خواهند گردید.

 

آموزش معلمان

 

آموزش پیش ازخدمت

دو نوع انیستیتوی تربیت معلم در کره وجود دارند:

دانشگاههای آموزش(کالجهای آموزش سابق)برای تربیت معلمان مدارس ابتدایی

کالجهای آموزشی تربیت معلمان دبیرستانی

 هر دو مرکزبرنامه های چهارساله ارائه می نمایند.معلمان مدارس ابتدایی دریازده دانشگاه آموزشی تعلیم می بینند.تمامی اینها دانشگاههای تحت نظردولت هستند.حدود ۵۰۰۰ معلم در هر سال تربیت میشوند. حدوداً ۷۰ درصد آنها از اشتغال پس از آموزش اطمینان دارند.

آموزش دبیران دبیرستان عمدتاً درکالجهای آموزشی بوقوع میپیوندد و نیزمیتواند درهرکالج  یا دانشگاه معتبر صورت پذیرد.سیزده کالج آموزش ملی و ۲۹ کالج آموزش خصوصی وجود دارند و مسئول تربیت حدود ۱۲۰۰۰ معلم ابتدایی و دبیرستانی درهر سال میباشند.

توسعه برنامه های آموزشی در دانشگاه جهت تکمیل عملکرد کالجهای آموزش انجام گردید، و نیز درجهت پیشبرد آموزش دبیران دبیرستان و معلمان مدارس ابتدایی.

مدرک معلمان برپایه ای غیرازامتحان توسط رؤسای هردانشگاه به تمامی افرادی که دوره های لازم را گذرانده اند اعطا می گردد.انتخاب واستخدام معلمان مدارس عمومی توسط امتحان تعیین شده توسط دفاتر آموزش استانی و شهری انجام می شود.

آزمون استخدامی جهت مدارس عمومی مرکب ازیک تست اولیه از فن آموزش و پرورش (۳۰%) و حوزه تخصص اصلی (۷۰%) و نیز یک تست دومی می باشد که متشکل از یک تست سنجشی و مصاحبه می باشد.میزان موفقیت حدود ۲۰درصداست.درمدارس خصوصی آنها هرکدام بطورواحد متوسط هر مدرسه انتخاب می شوند.متقاضیان کالجهای آموزش لازم است که یک تست آمادگی و نیز یک تست شخصی بهمراه تست موفقیت آکادمیک را بگذرانند.آنها همچنین لازم است که نمرات دبیرستان خود را هم تسلیم کنند.علاوه براین در تلاش جهت حفظ دانشجویان ممتاز کالجهای ملی آموزش برای چهل درصد دانشجویان بررسی ترتیب می بینند.

هدف رفرم آموزش سال ۱۹۹۵ تربیت معلمان ممتازی بود که بتوانند نیازهای جهانی سازی را دردوران جدید اطلاعات بر آورند.وزارت آموزش و توسعه منابع انسانی درحال حاضر دوره های آموزشی را اصلاح کرده و یک سیستم انتخاب معلم جدید را آغاز نموده است.

دوره های آموزش جدید بر فن پرورش کودک و اخلاق معلمان تأکید مینمایند واهمیت بیشتری به توانایی مدیریت اطلاعاتی شامل آموزش کامپیوتر و مهارتهای مدیریت کلاسی می دهند. حمایت از مهارتها با هدف مشاوره دانش آموزی هم مورد تأکید قرارمیگیرد.

 

آموزش ضمن خدمت

 

با درک اهمیت آموزش ضمن خدمت معلمان قانونی درنیمه دهه ۱۹۶۰ به اجراء درآمد تا مراکزآموزشی را درسطوح ابتدایی ودبیرستان تأسیس نماید.

درسطح محلی شانزده انیستیتوی تربیت معلم واستانهای وشهرهای بزرگ تحت نظرمشاوره ناظری ازدفترآموزش،۱۱ انیستیتوی تربیت معلم ابتدایی وابسته به دانشگاههای آموزشی و۵۱ انیستیتوی تربیت معلم وابسته به دانشگاهها وجود دارند.

هرسال حدود ۲۰۰۰۰ معلم شایستگی مدرک گرفتن جهت ارتقاء به آموزش کلاسهای بالاتر را دریافت میکنند و۱۸۰۰۰۰ معلم دیگر دوره از آموزش یاد آوررا جهت احیای مجدد مهارتهای حرفه ای خود دریافت میکنند.

برنامه های آموزش صلاحیت متشکل ازدوره هایی هستند که پیش از۱۸۰ساعت(۳۰ روز)را با اختصاس ۱۰تا ۲۰درصدجهت آموزش عمومی، ۱۰تا ۲۰ درصد جهت دوره های آموزش اولیه و ۶۰ تا ۸۰ درصد جهت یک موضوع تخصصی تشکیل می گردند.جهت تکمیل دوره آموزش یاد آور،حداقل ۶۰ ساعت (۱۰روز)لازم است.

علاوه براین، کالج آموزش دانشگاه ملی کره یک انیستیتوی تربیت معلم برای ادامه آموزش برگزارمیکند.این برنامه شدید شش ماهه ارائه دهنده آموزش اداری جهت مدارس ابتدایی و دبیرستان میباشد.انیستیتوی آموزش پیوسته معلمان دانشگاه ملی کره نیز ارائه دهنده یک برنامه آموزش فشرده با هدف بهبود مهارتهای حرفه ای معلمان و آماده کردن آنها جهت پذیرش نقشهای هدایت کنند درحوزه هایی چون طراحی آموزشی و روشهای آموزش می باشد .

 

آموزش معلمین پیش دبستانی و ابتدایی

 

معلمان پیش دبستانی و ابتدایی در۱۱دانشگاه آموزشی ودپارتمان آموزش ابتدایی دردانشگاه ملی آموزشی کره و دانشگاه زنان EWHA تربیت می شوند.این مراکز دوره های۴ساله جهت مدرک کارشناسی ارائه می کنند.

 

آموزش معلمین متوسطه

 

معلمین مقااطع مقدماتی و تکمیلی متوسطه در دانشکده های آموزشی دانشکاهها ، دانشگاه ملی آموزش کره ،دپارتمانهای آموزشی ودانشگاههای عمومی تربیت می شوند که مدارک آموزشی علاوه بر این معلمین مراکز متوسطه ملزم به حضور دردوره های آموزشی مراکز آموزش فارغ التحصیلان آموزش می باشند.

 

آموزش اساتید دانشگاهی

 

اکثر مدرسین آموزش عالی در مراکز فارغ التحصیلان دانشگاههای محلی و خارجی آموزش می بینند.مدرک کارشناسی ارشد حداقل نیاز برای یک مدرس آموزش عالی است.اما مدرک دکتری بعنوان حداقل مدرک جهت عضویت در هیأت علمی دانشگاه یا دانشکدهدرنظرگرفته میشود.

 

مدارک مورد نیاز جهت تدریس درسطوح مختلف آموزشی

 

پیش دبستانی : گذراندن دوره دو ساله کالج در رشته آموزش پیش دبستانی

سطح اول : گذراندن دوره ۴ ساله کالج های تربیت معلم یا دانشگاه در رشته علوم تربیتی

سطح دوم : گذراندن دوره چهار ساله کالج یا دانشگاه در علوم تربیتی و یا گذراندن دوره چهار ساله دانشگاه در یکی از مواد درسی دوره دبیرستان به عنوان یک رشته تحصیلی همراه با ذروس تربیتی که در دانشگاه ها ارائه می شوند .

 

برنامه های آموزشی

 

برنامه های درسی دردوره های علوم تربیتی وتربیت معلم عبارتنداز:

دروس عمومی و دروس تربیتی،۳۰درصدازکل دوره به دروس عمومی(علوم انسانی،علوم طبیعی،علوم اجتماعی وتربیت بدنی)وبقیه به دروس تربیتی اختصاص یافته است.دروس تربیتی نیزعبارتنداز:

تئوری های تربیتی ودروس مربوط به موادبرنامه درسی وروشهای تدریس

 

وضعیت آموزش و پرورش

 

همه دانش آموزانی که دوره ابتدایی و پس از آن دوره متوسطه اول را طی نموده ، صلاحیت راه یابی به سه نوع از انواع دبیرستان های فوق الذکر را بسته به شرایط تحصیلی ، استعداد ها و توانایی های خود و همچنین شرایط مالی و معیشتی خانواده خود را دارند .

معمولا دانش آموزانی که بدنبال ادامه تحصیل و راه یابی به دانشگاههای می باشند دبیرستان های عمومی و دبیرستان های خاص برای استعدادهای برتر را انتخاب می کند و در مقابل دانش آموزانی که به دنبال حرفه خاصی بوده و یا خانواده انان در حرفه خاصی مشغول بوده و انان تمایل به ادامه آن شغل و یا حرفه را دارند در مدارس به اصطلاح فنی و حرفه ای ثبت نامه نموده و ادامه تحصیل می دهند .

این دانش اموزان معمولاَ بعد از گذراندن دوران تحصیلی دبیرستان وارد بازار کار شده و تمایلی به ورود به دانشگاهها و ادامه تحصیل ندارد .

اما پذیرش در معدود دبیرستان های نخبگان ، انتخابی و آن هم توسط اولیاء این مدارس از میان بهترین و با استعداد ترین دانش آموزان مدارس کره ای و بعد از برگزاری آزمون ورودی صورت می گیرد.

 

در تحقیقاتی که اخیرا توسط برخی از مراکز آموزشی با همکاری روزنامه های معتبر کره جنوبی صورت گرفته ، نشان می دهد که بیش تر معلمان کره جنوبی از وضعیت شغلی خود ناراضی می باشند . 

شغل معلمی در کره جنوبی یک شغل  خوب و مناسب  به شمار می آید ولی بنظر می آید معلمان کره ای از اینکه شغل معلمی را اختیار کرده اند ناراضی باشند . در تحقیقات بعمل آمده، معلمان کره ای  از میان ۳۴  کشور عضو سازمان توسعه و همکاریهای اقتصادی ( OECD  ) بیشترین درصد پیشیمانی از شغل خود را دارند . این تحقیقات توسط یانگ جانگ هو استاد آموزش دانشگاه سونگ گیون گوان باعنوان TALIS(Teaching and learning International Survey 2013) ) بعمل آمده است . این تحقیقات از ۱۰۵۰۰۰ معلم بعمل آمده است .

۱/۲۰ درصد از معلمان از انتخاب شغل معلمی پشیمان هستند که این نسبت در میان  ۳۴ کشور عضو سازمان توسعه و همکاریهای اقتصادی بالاترین رده خود را دارد . لازم به توضیح است حد متوسط سازمان توسعه و همکاری اقتصادی ۵/۹ درصد اعلام گردیده است . نسبت و درصد کشورهای دیگر به شرح ذیل می باشد :

 سوئد ۸/۱۷ درصد /  نروژ ۳/۸ درصد  /  استرالیا۲/۷ /  ژآپن ۰/۷ /  آمریکا ۰/۶  /  مالزی ۴/۵  .

معلمان کره ای نسبت به کشورهای دیگر از جمله  دانمارک ، کانادا وقت بیشتری را صرف کارها و امور اداری ( غیر آموزشی ) میکنند و این موضوع باعث ایجاد استرس در معلمین شده است . رسیدگی به امور اداری در کره جنوبی ۲/۸ درصد / دانمارک ۰/۶ درصد و در کانادا ۷/۶ درصد اعلام گردید . از طرفی با توجه به صرف وقت در امور اداری دیگر پتانسیل و توان آموزش و انجام امور آموزشی لازم در کلاس ها وجود ندارد . آمار مربوطه به شرح ذیل می باشد :

کره جنوبی ۹/۷۶ درصد /  دانمارک ۱/۸۴ درصد  /  کانادا ۵/۸۱ درصد

 

وضعیت تطبیقی حقوق و مزایای معلمان کره جنوبی با آمریکاییان و ژاپنی ها ( به دلار )

 

حقوق در ابتدای کار          بعد از ۱۵ سال اشتغال      آخرین حقوق زمان بازنشستگی

کره جنوبی ۲۷۴۷۶ (۲۲ رده )        ۴۵۷۴۱ (۱۲ رده )                   ۵۶۳۶۴ (۹رده)

آمریکا  ۳۷۵۰۷ (رده ۷)              ۴۸۱۴۶ ( رتبه نهم )                    ۷۳۳۲ (رتبه ۴)

ژاپن  ۲۶۰۳۱ (رده ۲۴)              ۳۹۹۳۴                                        ۴۸۱۷۷

منبع : آمار آموزشی کشور عضو سازمان توسعه و همکاریهای اقتصادی

 

از سال ۲۰۱۳ در حدود ۴۲ دبیرستان جدید با عنوان دبیرستان های خودگران یا تحت عنوان ” Free Semester System ” یا اصطلاحاً FSS  به سیستم آموزشی کره جنوبی اضافه گردید . این مدارس بدون هیچ امتحان ورودی بوده و در واقع دروس تئوری و یا عملی خاصی نیز ارائه نمی شود .

دانش آموزان در حدود یک ترم تحصیلی در این دبیرستان ها به انواع علوم و مفاهیم آموزشی آشنا میشوند

و در خصوص آن بحث تبادل نظر و تحقیقاتی را انجام داده و در نهایت با توجه به علاقمندی و توانایی خود در یک رشته خاص در همان دبیرستان ادامه تحصیل خواهند داد . برنامه وزارت اموزش آن است که تا پایان سال ۲۰۱۵ تمامی مدارس کره جنوبی را با این شیوه اموزشی اداره نماید .

برنامه های جدیدی برای تاسیس مدارس با شیوه کاملا انگلیسی ( ارائه دروس به زبان انگلیسی ) و همچنین تغییر زمان شروع سال تحصیلی در دستور کار وزارت آموزش می باشد . در حال حاضر تعطیلات مدارس کره جنوبی در زمستان بوده که زمان مناسبی برای سفر و یا تفریح دانش اموزان بدلیل سردی هوا و اشتغال بیشتر والدین وجود ندارد و لذا وزارت اموزش قصد دارد تعطیلات سالیانه دانش اموزان را به فصل تابستان ( جولای ، آگوست و سپتامبر ) منتقل نموده تا سیستم اموزشی خود را با نرم ها و شیوه های بین المللی تطابق داده و هم فرصتی را به دانش اموزان برای تفریح و استفاده از تعطیلات خود ارائه نماید .

برگزاری امتحان سراسری ورود به دانشگاه ها  مراکز آموزشی نیز از وظایف وزارت آموزش می باشد . امنیت ، صحت و دقت در طرح سوالات به اصطلاح کنکور از مسائلی می باشد که این وزارتخانه هر سال با آن مواجه می باشد . بطور مثال در سوالات ورودی دانشگاهها در سال ۲۰۱۴ ، چند سوال دارای اشکال اساسی بوده که پس از بررسی مجدد آن ، وزارت آموزش برخی از اشکلات مطرح شده را وارد دانسته و قول داد که چنین اشتباهاتی در سنوات آتی تکرار نشود و نمره مثبت به همه شرکت کنندگان در این امتحانات بابت سوالات اشتباه بدهد .

 

یکی دیگر از معضلات و مشکلاتی که سیستم آموزشی کره جنوبی با آن مواجه می باشد کاهش شدید تعداد دانش اموزان جدید و در نتیجه اجبار دولت به بستن برخی از مدارس و مراکز آموزشی می باشد .

بر اساس امار اعلام شده در سال تحصیلی ۲۰۱۵ که از فوریه ۲۰۱۵ آغاز گردید ، دولت بدلیل عدم ثبت نام دانش اموزان جدید در برخی از مدارس بویژه در مناطق روستایی که اغلب کشاورزان و ماهیگیران در آن ساکن هستند ، تصمیم گرفته که در حدود ۱۲۰ مدرسه را بدلیل عدم وجود دانش اموز تعطیل نموده و دانش آموزان سال های بالاتر را به مدارس همجوار منتقل نماید . این تصمیم هر چند با مخالفت خانواده ها مواجه گردید

ولی در مقابل دولتمردان عنوان می نمایند که عدم ثبت نام دانش آموزان جدید و کاهش شدید تعداد دانش آموزان این مدارس و در نتیجه لزوم صرفه جویی در هزینه های اضافی دولت را به این اقدام مجبور نموده است . آمار زاد و ولد در کره جنوبی بسیار پایین بوده و علاوه بر ان نسل جوان و یا به اصطلاح والدین کودکان اکثر به شهرهای بزرگ مهاجرت نموده و از زادگاههای خود به دور می باشند و لذا از میزان دانش آموزان جدید مدارس دور دست و مناطق روستایی به شدت کاسته شد .

استقبال والدین کره جنوبی از ثبت نام فرزندان خود در مدارس بین المللی نیز یکی دیگر از دلایل کاهش میزان دانش اموزان مدارس کره جنوبی می باشد .

مدارس بین المللی که با هدف ثبت نام خارجیان مقیم کره جنوبی تاسیس شده اکنون به مکانی برای ثبت نام دانش آموزان کره ای تبدیل گردید . بر اساس آمارهای موجود در سال تحصیلی ۲۰۱۳ – ۲۰۱۴ تعداد ۸ دانش آموز از ۱۰ دانش آموز ( در حدود۷/۷۷ % ) مدارس بین المللی در ۶ موسسه آموزشی خارجی و بین المللی در مناطق آزاد این کشور و جزیره ججو را دانش آموزان کره ای تشکیل می دهند .

هرچند جذب دانش اموزان کره ای توسط مدارس بین المللی خلاف قوانین و مقررات آموزشی نمی باشد ولی در مقابل از میزان ثبت نام دانش آموزان کره ای در مداس به اصطلاح دولتی کاسته است . بهبود نسبی شرایط تحصیلی در مدارس بین المللی ، دادن امکانات رفاهی بهتر و بیشتر ، آشنایی دانش آموزان به زبان های بین المللی و استفاده از دبیران و معلمان مجرب و حرفه ای از دلایل استقبال خوب از مدارس بین المللی می باشد . در جامعه اجتماعی و فرهنگی کره جنوبی ، اکنون رقابت و یا به اصطلاح چشم و هم چشمی خانواده ها بر ثبت نام فرزندان خود در بهترین مدارس حتی با صرف هزینه های گزاف به وضوح مشاهده می شود .

 

نکات جالب

 

آموزش و تحصیل در کره‌جنوبی یک موضوع جدی در جامعه است و یکی از مهم‌ترین ارکان زندگی شهروندان کره جنوبی به حساب می‌آید تحصیل جزیی از فرهنگ مردم کره‌جنوبی است و هر فرد جهت بالابردن موقعیت اجتماعی و اقتصادی خود ملزم به تحصیلات عالی است.

مردم کره جنوبی می‌دانند جهت حرکت چرخ‌های اقتصادی جامعه باید به تحصیل فرزندان خود بها دهند و به فرزندان خود می‌آموزند که فقط با ادامه تحصیل خانواده و جامعه به آنها افتخار خواهد کرد. جوانان کره جنوبی برای داشتن یک حرفه عالی و ازدواج موفق تنها راهی که پیش رو دارند تحصیلات دانشگاهی است. رقابت شدیدی برای کسب نمرات بالا در دانشگاه‌ها وجود دارد و دانشجویان برتر دارای فرصت‌های بیشتری در زمینه انتخاب شغل هستند.

تحصیل در فرهنگ کره جنوبی کاملا درونی شده است به طوری که به جوانان ناموفق در تحصیل، در جامعه به عنوان یک شهروند درجه دو نگاه می‌کنند و دارای موقعیت‌های کمتری حتی در ازدواج و داشتن خانواده هستند.

پیوند تحصیل و موفقیت: کودکان کره جنوبی از سنین پایین موفقیت در مدرسه و دانشگاه را به صورت یک فرهنگ می‌آموزند و یاد می‌گیرند که اگر در تحصیل خود موفق نباشند از جامعه و حتی خانواده طرد خواهند شد. اشتغال در شرکت‌هایی مانند سامسونگ، ال‌‌جی و هیوندا جزو موفقیت‌های جوانان کره جنوبی محسوب می‌شود که تنها با داشتن تحصیلات عالی در دانشگاه‌ها به آن دست پیدا می‌کنند.

سهم بالای آموزش از تولید ناخالص ملی

 

دولت کره‌جنوبی نیز جهت بالا بردن سطوح علمی کشورش (بخصوص بعد از جنگ) منابع اقتصادی زیادی را در آموزش و پرورش سرمایه‌گذاری کرده است به‌طوری‌که در سال ٢٠١۵، ٧/۴درصد از تولید ناخالص داخلی صرف همه سطوح آموزش و پرورش شده است.

البته دو انتقاد بزرگ به این سیستم آموزشی وارد است:
١- ایجاد استرس شدید بین کودکان و نوجوانان جهت راهیابی به دانشگاه و فارغ‌التحصیل شدن با رتبه بالا که باعث شده آمار خودکشی بین جوانان بالا برود و در سنین نزدیک به فارغ‌التحصیلی از دبیرستان و شرکت در آزمون ورودی دانشگاه این آمار بالاتر هم رفته است.
٢- تعداد زیاد فارغ‌التحصیلان که فقط انتظار شغل‌های تخصصی دارند و خالی ماندن شغل‌های مهارتی درجه دو در کشور که این ریشه در فرهنگ کره جنوبی دارد. جوانان باید حتما یقه سفید (دانشجو یا فارغ التحصیل دانشگاه) باشند و اگر یقه آبی (ماهر در مهارت حرفه‌ای) باشند مورد ننگ خانواده و اطرافیان خود هستند.

 

نکته قابل توجه این است که مدارس کره جنوبی حتی در روزهای تعطیل نیز باز هستند و دانش‌آموزان برای انجام فعالیت‌های فوق برنامه مانند ورزش و موسیقی زیر نظر گروه‌های داوطلبانه خارج از مدرسه، می‌توانند در مدرسه حاضر شوند. مدارس کره جنوبی هیچگاه تعطیل نیست.

 

در سیستم آموزشی کشور کره، برای آموزش زبان انگلیسی اهمیت زیادی قائل‌اند.

تا آنجا که کودکان کره‌ای از دوران ابتدایی واحدی به نام زبان انگلیسی دارند و فضاهای اجتماعی مختلف مانند بیمارستان، فرودگاه و مدرسه را مورد مطالعه قرار می‌دهند و جملات و کلمات مورد نیاز برای برقراری ارتباط در این گونه محیطها را فرا می‌گیرند.

هر مدرسه یک پرستار دارد که از آموزگاران همان مدرسه است و دوره‌های به خصوصی را گذرانده است تا بتواند به بهداشت مدرسه و دانش‌آموزان رسیدگی کند. در مدارس کشور کره جنوبی، دانش‌آموزان مسئولیت نظافت مدرسه را بر عهده دارند و فقط نظافت سرویس‌های بهداشتی توسط شرکتهایی خاص انجام می‌گیرد.

دانش‌آموزان با توجه به استعدادهای خود می‌توانند وارد دبیرستان‌های زبان‌های خارجه، هنر یا علوم شوند. ۳۳ درصد مردم کره به طور مستقیم مشغول آموزش هم‌میهنان خود هستند و تمام مردم پشتکار و تلاش در حیطه آموزش را رمز پیشرفت و موفقیت خود می‌دانند.

در سال‌های ابتدایی ورود دانش‌آموزان به مدرسه آنها را با مفاهیم ارزش و هدف آشنا می‌کنند و هر مدرسه و به طور تخصصی‌تر، هر کلاسی برای خود شعاری دارد که تمام اعضای آن برای تحقق شعار خود تلاش و کوشش می‌کنند.

 

منابع:

diplomasy.persianblog.ir

http://rahpooyan.ir

worldedu.blogfa.com