نحوه رفتار کردن با دانش آموز دیر آموز

 

معلم پایه دوم هستم، دانش آموزی بسیار پرخاشگر دارم که سال اول را دو بار خوانده است و در درس هایش هم بسیار ضعیف است. در کلاس مشکلات زیادی ایجاد می کند و با بقیه بچه ها نمی سازد و از من هم به عنوان معلم حساب نمی برد. برای کنترل او از چه روش هایی می توانم استفاده کنم؟

 

توجه داشته باشید که نگرش کودکان دیر آموز، به مدرسه و تحصیل معمولا منفی است.

تعداد غیبت های آنان بیشتر است و در بسیاری از موارد از سوی معلم و همکلاسان خود طرد می شوند. گاهی این دانش آموزان تعارض های اجتماعی خود را به شکل پرخاشگری نشان می دهند چرا که در هنگام مواجهه با بحران های بین فردی و شخصی ساز و کارهای ناکارآمدی برای مقابله در پیش می گیرند.

دیر آموزان انگیزه بالایی ندارند و همین امر موجب درماندگی، ناامیدی و پایین آمدن عزت نفس آن ها در مدرسه می شود. تجربه شکست مکرر در کلاس، فقدان هدف برای آینده، نگرش منفی همکلاسان و روش های نادرست آموزش، رشد انگیزه تحصیلی این کودکان را به شدت کاهش می دهد. این کودکان از مشکلات رفتاری خود آگاه نیستند و نمی توانند عواطف خود را به طور مناسب ابراز کنند. چرا که از کشف مشکل آن ها ناتوانیم و آموزش های لازم را در برخورد با این کودکان ندیده ایم.

البته مسلم است که کار با دانش آموزان دیرآموز باید دور از نگرش منفی و تعصب صورت بگیرد.

باید این نگرش در جامعه آموزشی و خانواده ایجاد شود که دیر آموزان متعلق به جامعه عادی هستند و استثنایی تلقی نمی شوند. به عبارت دیگر اگر یک کودک دیر آموز آموزشی درست نبیند و سرانجام با بر چسب استثنایی وارد مراکز ویژه شود نشان دهنده ناکارآمد بودن روش آموزشی است. 

والدین باید نقش خود را به عنوان معلمان طولانی مدت کودک، بپذیرند و پذیرفتن این نقش مستلزم آن است که بین خانه و مدرسه همکاری و ارتباط بیشتر و فعالتری ایجاد شود. بنابراین شما به عنوان معلم این دانش آموز باید آموزش مناسب و دوره های مربوطه را بگذرانید(یا حداقل در این زمینه چند کتاب بخوانید) و دارای شناخت کافی از کودکان و نحوه ارتباط با خانواده های آنان باشید.

در حال حاضر بهترین کمک به این کودک آن است که خانواده به طور موثر با شما همکاری کرده

و شما هم از این همکاری استقبال کنید. این کودک در کلاس جایی قرار گیرد که شما خیلی یبشتر به او سر بزنید و حتی گاهی آموزش انفرادی به او بدهید و به تدریج کودک را درگیر فعالیت های گروهی و دروس جمعی نمایید. پیشرفت این کودک به صورت هفتگی ثبت شود و حتما از وجود یک مشاور کمک گرفته شود.

کوچکترین پیشرفت او را تقویت کنید و در کلاس مورد تشویق قرار دهید.

فقط به توانایی های آموزشی او توجه نکنید بلکه اگر توانایی خاصی در زمینه های دیگر دارد حتما آن را تشویق کنید و در جمع ابراز نمایید.
با او رابطه نزدیک و عاطفی برقرار کنید و نگذارید بیش از این در کلاس سرخورده شود.

 

دیر آموزان انگیزه بالایی ندارند و همین امر موجب درماندگی، ناامیدی و پایین آمدن عزت نفس آن ها در مدرسه می شود. تجربه شکست مکرر در کلاس، فقدان هدف برای آینده، نگرش منفی همکلاسان و روش های نادرست آموزش، رشد انگیزه تحصیلی این کودکان را به شدت کاهش می دهد.

 

ضمنا در آموزش به او به این نکات توجه کنید:

 

-برای آموختن به او به راهنمایی شفاهی و آموزش کلامی بسنده نکنید، او نیازمند رهبری عملی توام هم هست.

-او را آزاد بگذارید و از کندی حرکاتش ناشکیبا نشوید و به خاطر عملکرد ناشیانه اش فرصت کسب تجربه و یادگیری را از او سلب نکنید.

-در آموزش به او در انتظار معجزه نباشید تا از کوشش و مبارزه در آموختن او مایوس نشوید.

– به او فرصت بدهید تا کارهایش را خود انجام دهد و آهنگ کند رفتارش را پذیرا باشید و به تعجیل وادارش نکنید.

-صبورانه بگذارید میزان سرعتش را خود تعیین کند تا بداند در پناه صبر شما خواهد آموخت.

-او را سرزنش نکنید چرا که او به علت عدم توانایی مستحق ملامت نیست و اندک پیشرفتش را مقدمه پیشرفت دیگر تلقی کنید.

-ضمنا در کلاس حتما به وی مسئولیت زیاد دهید و اجازه دهید که در کلاس و مدرسه احساس کند که مهم و ارزشمند است. 

 

منبع: پرسش و پاسخ های عمومی شیوه های تربیتی مرکز مشاوره 

https://article.tebyan.net