چگونه دانش آموزان با اعتیاد آشنا می شوند؟

 

علل اصلی گرایش 45 هزار دانش آموز ایرانی به اعتیاد

 

در گذشته استعمال مواد مخدر تنها مختص به افراد بالای ٥٠ سال بود. طی دو دهه گذشته سن اعتیاد به بیست سالگی رسید و امروزه سن گرایش به مواد مخدر و استعمال آن به دوره نوجوانی یا به عبارت دیگر ١٤ – ١٣ سالگی رسیده است .

سرش را بالا گرفته و پشت اعتماد به نفس چشم های 18 ساله اش، غربتی از بازخوانی روزهای غریبش نیز موج می زند:«کلاس چهارم دبستان بودم. صبح مواد نداشتم و سر کلاس خمار نشسته بودم. حالم خیلی بد بود. سر کلاس همیشه خوابم می برد. معلم از من درس پرسید، نتوانستم جواب دهم. بعد سرم داد کشید و مقابل بچه ها، خیلی دعوایم کرد و گفت تو اصلا جایت در مدرسه نیست.» 

یک لحظه چشم هایش را می بندد و با لحن دلنشین دخترانه ای میان جمله هایش مکث می گذارد و ادامه می دهد:«آن موقع همه بچه ها به من خندیدند. مسخره ام کردند و قرار گذاشتند من را کتک بزنند. در مدرسه ما دختر و پسر کنار هم بودند و زنگ که خورد، همه آمدند کتکم زدند. لباس های من پاره شد. وقتی به خانه رسیدم، آنقدر خمار بودم که اصلا نفهمیده بودم. آدم وقتی خمار است، همه زندگی اش مواد می شود. چیز دیگری نمی فهمد. بعد از آن دیگر مدرسه نرفتم.» 

روایت او، از نوزادی حکایت می کند که با اعتیاد به دنیا می آید، به خاطر مادری معتاد با مواد مخدر بزرگ می شود، بعد از کلاس چهارم دبستان ترک تحصیل می کند و 17 سال از زندگی 18 ساله اش کار، در اعتیاد می گذراند. او یکی از دخترانی است که در لباس دانش آموزی، دردهای خماری را تجربه کرده و حالا به کمک موسسه خیریه طلوع بی نشان ها، توانسته از کارتن خوابی نجات پیدا کند. 

اما این دختر جوان 18 ساله، تنها یکی از آدم هایی است که کودکی و نوجوانی شان با قصه تلخ اعتیاد عجین شده، قصه اعتیاد کودکان و دانش آموزان که چند وقتی است سروصدا کرده است.

 

چرا دانش آموزان معتاد می شوند؟

 

قامتی لاغر دارد و در چشم هایش به جای شیطنت پسرکی 12 ساله، جدیتی خشک نشسته و بی احساس و مبهوت، به نقطه ای دور خیره شده است. سمیرا مهدوی، فعال اجتماعی که حدود 15 سال است در حوزه آسیب های اجتماعی کار می کند، تصویر او را نشان می دهد و می گوید:«علیرضا به خاطر حمایت های نابجای مادرش در مصرف حشیش، کم کم به سمت هروئین رفت و به وضعیت بسیار بدی رسید. اما با مداخله مددکاران، از محیط نابسامانی که در آن تمام اعضای خانواده مصرف کننده بودند دور شد تا هم مواد را ترک کند و هم در شرایط مصرف مجدد قرار نگیرد.» 

او ماجرای معتاد شدن پسرکی دیگر را نیز چنین تعریف می کند:«میثم نوجوانی است که به خاطر شرایط خانواده اش هم درس می خواند و هم کار می کند. او تجربه مصرف سیگار و اولین تجربه مصرف مواد را بین هم سن و سال هایش در خیابان و حین کار داشته است. خیلی از کودکان کار در معرض این اتفاق ها قرار می گیرند.» 

مصرف مواد مخدر اگرچه بین بچه های آسیب دیده بیشتر وجود دارد و آنها از زمان متولد شدن در معرض این مشکلات هستند، اما در هر جا و هر محیطی می تواند اتفاق بیفتد. مهدوی، در این باره چنین توضیح می دهد:«محل اولین مصرف هر جایی می تواند باشد، موضوع مهم افزایش سطح آگاهی و اطلاعات دانش آموزان در مواجهه با اولین پیشنهاد مصرف و البته سطح بعدی دادن مشاوره و مداخلات درست در مدارس در مواجهه با دانش آموزان مصرف کننده ای است که به هر دلیل مدرسه متوجه این موضوع شده است. کتمان از سوی مسئولین مدرسه برای ارائه آمار ناقص، عدم تمایل خانواده در همکاری با مدرسه برای مشکلات عرفی از عوامل تاثیرگذار در نحوه تعامل نادرست خانه و مدرسه است.» 

او با تاکید بر مدارس دخترانه ادامه می دهد:«مخصوصا در مدارس دخترانه بیشترین معضل در شناسایی دختران دانش آموز مصرف کننده و نحوه برخورد مسئولین با آنهاست که نهایتا دخترانی که در مراحل اولیه تجربه مصرف اند ممکن است به دختران فراری تبدیل شوند.» 

نتایج تحقیقات اخیر ستاد مبارزه با مواد مخدر نیز نشان می دهد که برخی از رفتارها باعث می شود احتمال اعتیاد دانش آموزان تا 20 برابر بیشتر شود. حمید صرامی، مشاور دبیر کل ستاد مبارزه با مواد مخدر، درباره بعضی از این عوامل می گوید:«در تحقیقات اخیر انجام شده مشخص شد پدران و مادرانی که در منزل، دائما مرافعه، مشاجره و دعوا دارند، فرزندان آنها 2.31 برابر نسبت به دیگر دانش آموزان، به سمت اعتیاد سوق می یابند؛ همچنین والدینی که سطح انتظارات بالایی از فرزندان دانش آموز خود دارند، 2.67 برابر بیشتر از دیگر دانش آموزان، فرزندان خود را در معرض اعتیاد قرار می دهند. دانش آموزانی که بدون اطلاع والدین خود از خانه خارج می شوند و والدین، نظارت کاملی بر رفتار آنها ندارند 19.6 برابر نسبت به سایر دانش آموزان به سمت و سوی اعتیاد می روند.» 

ایشان با انتقاد از وضعیت مدارس و با تاکید بر حضور 16 هزار ساعتی دانش آموزان در مدارس می گوید:«متاسفانه فقدان برنامه آموزشی در بحث پیشگیری از اعتیاد یکی از نقیصه های اساسی در آموزش و پرورش کشور است؛ برنامه ای که بتواند از مقطع پیش دبستان تا پایان متوسطه دوم، دانش آموزان را شامل شود و سطوحی از آموزش مهارت های زندگی و سبک فرزندپروری سالم را به والدین ارائه دهد.»

 

منبع: http://namnak.com