تجربه های خاص معلمی-نقاشی را دوست دارم

تجربه های خاص معلمی-نقاشی را دوست دارم

 

روزی در مدرسه مشغول تدریس بودم که متوجه شدم دانش آموزی هواس آن به درس و کلاس نیست و در زیر نیمکت مشغول کشیدن نقاشی است. آرام آرام پیش او رفتم و با او صحبت کردم و متوجه علاقه خاص او به نقاشی شدم .تصمیم گرفتم از این علاقه و استعداد او در درس هم استفاده کنم .

به این صورت به او گفتم که می تونی نقاشیتو ادامه بدی

اما باید درست را هم در کنارش داشته باشی  و به او گفتم که هنگامی که مشق می نویسی  تو صفحه ی که مشق نوشتی قسمتی را خالی بزار و شخصیت ها  یا هر نقاشی که مربوط به مشقته رو بکش و همچنین در درس ریاضی در جمع تفریق می تونی شکل های کتاب ریاضیتو بکشی یا نقاشی دیگر و محاسبات جمع و تفریق  با توجه شکل انجام بدی .

و از آن روز به بعد اون دانش آموز هم درسش رو به خوبی می خواند و هم نقاشی که علاقه داشت ادامه داد . و الان آن دانش آموز با گذشت سال ها هم در تحصیل خودش موفق شده است و هم نقاش ماهر ی است.

فرد  نابغه می تواند  به کمک قدرت  دانش  پیشرفته ،استعدادهای  طبیعی  پرورش  یافته  و اعتماد به  نفس ، بر رویدادها  تاثیر بگذارد و سرنوشت خود را به دست  گیرد.اگر از  سنین  پایین  به کودک آموزش  داده  شود  تا استعدادها و مواهب  خاص  و منحصر به فرد  خود را پرورش  دهد،به او  حق انتخاب  و سلطه  بر سرنوشت  خودش  داده  می شود .

تجربه دوم

کلاسی شاد داشته باشم

 

 از راهکار های که با توجه به موقعیت در تدریس استفاده می کردم  . تدریس همراه با بازی و شادی و دست و آواز بود . به این صورت که زمانی که متوجه می شدم دانش آموزان بی حالن از این روش استفاده می کردم .مثلا در تدریس درس مصوت ها و صامت ها آموزش با دست زدن همراه می شد و ریتم خاصی برای این درس در نظر گرفته می شد و در ذهن دانش آموزان می ماند و هم موجب نشاط آن ها می شد .

و این نوع تدریس معمولا در زنگ اخر که در این ساعت کسالت دانش آموزان بیشتر بود انجام می دادم .

که هم باعث تنوع و نشاط در آن ها  می شد و فردای آن روز با علاقه سر کلاس حضور پیدا می کردند.و همچنین باعث افزایش انگیز در خود من نیز می شد تا با تلاش و رو حیه بهتر روند آموزش را ادامه بدم .

بازی جوهر زندگی و پنجره ای به دنیای کودکی است . شادی ویتامین رشدی هنجارگونه ی کودک است.در بازی کودکان استقلال دارند.  نظر می دهند و مشکلات خویش را حل می کنند . بازی موثّرترین و پرمعناترین راه یادگیری کودکان است. هنگام بازی کودک فکر می کند برنامه ریزی می کند ؛ راه های تازه ای   می یابد ؛ تجربه می کند ؛ پرورش فکری عاطفی ، جسمی و اجتماعی می یابدشادی جزء لاینفک پردازش کودک در محیط پیرامون و رشد وی محسوب می گردد.  بسیاری از ساختارهای روحی و جسمی کودک در جریان پرداختن به شادی و تخلیه هیجانات وی صورت می گیرد.